نقش آموزش سلامت در شبکه های سراسری تلویزیون ایران

چکیده زمینه و هدف: آموزش سلامت به عنوان روشی برای بهبود بخشیدن به نگرش مردم نسبت به مسائل سلامت، مردم را متقاعد می سازد تا رفتارهای پر خطر خود را که به آسیب های سلامتی منجر می شود اصلاح نمایند. در ایران شبکه های تلویزیونی وظیفه آموزش سلامت را به عهده دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی آسیب شناختی و برجسته سازی موانع محتوایی در کارآمدی برنامه های آموزش سلامت تلویزیون بود.   روش ها: مطالعه حاضر از نوع پژوهش های تحلیل محتوا بود. برای انجام تحلیل محتوا از شیوه ترکیبی تحلیل استنتاجی و قیاسی استفاده شد. برخی از برنامه های آموزش سلامت از قبیل برنامه های پزشکی، روان شناسی، آشپزی و ورزشی به عنوان برنامه های سلامت سه شبکه سراسری تلویزیون به مدت یک هفته و روزی 10 ساعت (214 ساعت در مجموع) از نظر مدت پخش و کیفیت برنامه مشاهده و ثبت شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده گردید.   یافته ها: 72/8 تا 89/15 درصد برنامه های تلویزیون در مدت اجرای پژوهش، مربوط به آموزش سلامت بود. یافته ها نشان داد که آموزش ورزش کمترین زمان، 15 دقیقه در روز یا 6/0 درصد کل برنامه های سه شبکه و برنامه های آشپزی بیشترین زمان، 2 ساعت یا 5/5 درصد کل برنامه های سه شبکه، را به خود اختصاص داده بود.   نتیجه گیری: در این قسمت با توجه به آسیب شناسی برنامه های آموزش سلامت، در تحلیل برنامه ها مواردی چون خودبیمار پنداری، رابطه پزشک و بیمار، خوگیری، انکار، نادیده گرفتن روانشناسی مثبت، کوتاه بودن آموزش های مؤثر در سلامتی برنامه های آشپزی و ورزشی ارزیابی شد که بایستی تدابیر لازم در اصلاحات کیفی برنامه ها در جهت ارتقا سلامت جامعه صورت گیرد.   واژه های کلیدی: آموزش، سلامت، ایران، شبکه های تلویزیونی، تحلیل محتوی